Ο Ευεργετηθείς…

 

Διέπρεψε η επιστήμη αυτή, τον αιώνα  εικοστό.

Η   εξέλιξη της  ηλεκτρονικής  ήταν  καθοριστική.

Θαύμαζα, όσοι ασχολούντο με την  τέχνη  αυτή.  

Ήχος, εικόνα  ήταν το επίτευγμα το θαυμαστό!

 

Τα ηλεκτρονικά, μου  είχαν συνεπάρει την καρδιά.

Η λυχνία κενού με μάγεψε με τη πρώτη τη ματιά.

Τις  κατασκευές  που υπήρχανε παλιά τις  νοσταλγώ.

Είχαν αντοχή, ποιότητα, πειστική δουλειά, ομολογώ.

 

Θυρίστορ, δίοδο, αντίσταση, τροφοδοτικό.

Ηλεκτρονικά, με αγάπη και  ζήλο υπηρετώ!

Η μυρωδιά του πάγκου μου θέλγει το μυαλό,

χρόνια όλο εκπλήξεις, ζω  ένα ταξίδι  ονειρικό. 

 

Ό,τι  αγαπάς  σε εξουσιάζει  και  πάλι  από την αρχή...

Με μεράκι  και υπομονή, από  το  πρωί έως  το βράδυ.

Στις   μέρες  μας, το ζητούμενο  η  ποιοτική  κατασκευή.

Πολύμετρο  και  κατσαβίδι, βοηθοί  σε  κάθε  βλάβη.

Δεν ξεχνώ  την  μεγάλη μέρα, ραδιόφωνο στο σπίτι!

Ακολουθεί η ασπρόμαυρη  tv, μας  πήρε το ξενύχτι.

Οι έχοντες  με τον παρά, κάνανε  ζηλευτή αγορά·

γραμμόφωνο, δίσκοι  βινυλίου, το γλέντι  αρχινά.

 

Οι  εφευρέτες,   Έντισον και  Μράουν, μεγάλη προσφορά.

Μόνο ευγνωμοσύνη, και σε άλλα  γοργόφτερα  μυαλά,

το  θαύμα του 20^ου αιώνα, της  εκπληκτικής  ηλεκτρονικής.

Υπήρξα εργάτης  συνεπής , μισό αιώνα … ευεργετηθείς!                     

 

 

 

 

Χέρια

 Προβάλλει η μάνα, με εικόνα αχλή.

Του μωρού τα χεράκια απλωμένα·

ενστικτωδώς αναζητούν την μάνα,

βυζασταρούδι, σταλιά-σταλιά η ζωή.

 

Η γλώσσα των χεριών είν΄ το χάδι.

Τ΄άγγιγμα  της μάνας, θεία χάρη.

Απλωθείτε χέρια μια αγκαλιά,

για όλου του κόσμου τα παιδιά.

 

Βελούδινα  χέρια  λατρεμένα,

ψιθύρους  δέχτηκαν δειλούς. 

Νοιώσανε  χάδια  φλογισμένα,

της καρδιάς σκιρτήματα καημούς.

 

Δοτικά ,περήφανα, χέρια στιβαρά.

Απαλάμες, γιομάτες αντρειά,

που τίναξαν αλυσίδες και δεσμά.

Βλογημένα χέρια, μαζί κι η λευτεριά!

 

Χέρια ασυμβίβαστα, στον δόλιο νου·

μείνετε καθαρά, ανιδιοτελή, αρχοντικά.

Έγνοια, ο σοφράς, του ανήμπορου, φτωχού,

Όταν τρατάρει το ένα χέρι, τ΄ άλλο μη γροικά.

Ροζιασμένα χέρια, μοσχοβολούν ιδρώ.

Σπέρνουν, αρμέγουν από τη γη καρπό.

Κι ευγνωμονούν, τον μέγα  πλαστουργό.   

Προσφέρουν αντίδωρο, μιλούν με τον θεό!  

 

Χέρια, τρανών ζωγράφων, δοξασμένα.

Ζηλευτά, με περισσή σοφία, καμωμένα.

Λαξεύετε ανδριάντες όμορφους θεούς,

κάντε θαύματα… ό,τι διατάζει ο νους.

 

Με προσήκοντα σεβασμό στη πίστη.

Του Ιησού τα άγια χέρια, στον σταυρό.

Ευγνωμοσύνη, στον σωτήρα μας Χριστό,

με τη ζωηφόρο  ανάστασή του, η λύτρωση…

 

Του καθενός μας, η ειμαρμένη, δεν ξεχνά. 

Γήρας, πνέει τα λοίσθια η ολιγόστιγμη ζωή.

Φιλέρημα  χέρια, στο  αφιλόξενο κιβούρι.

Ασυνόδευτα, στην  δική τους αιώνια μοναξιά.

 

 

 

                                                                                                                                                     16-8-23